ਤਸਬੀ

tasabīतसबी


ਅ਼. [تسبی] ਤਸਬੀਹ਼. ਇਸ ਦਾ ਮੂਲ ਸਬਹ਼ ਅਥਵਾ ਸੁਬਹ਼ਾਨ ਹੈ. ਪਵਿਤ੍ਰਰੂਪ (ਕਰਤਾਰ) ਨੂੰ ਸਿਮਰਣ ਦੀ ਕ੍ਰਿਯਾ। ੨. ਇਮਾਮ (ਮੇਰੁ) ਨੂੰ ਛੱਡਕੇ ਸੌ ਮਣਕੇ ਦੀ ਮਾਲਾ. ਖ਼ੁਦਾ ਦਾ ਜਾਤੀ ਨਾਮ "ਅੱਲਾ" ਅਤੇ ਸਿਫ਼ਾਤੀ ਸੌ ਨਾਮਾਂ ਦੇ ਜਪ ਕਰਨ ਲਈ ਬਣਾਈ ਹੋਈ ਸਿਮਰਨੀ¹ ਅੱਲਾ ਨਾਮ ਤੋਂ ਭਿੰਨ ਸੌ ਨਾਮ² ਇਹ ਹਨ:-#ਅ਼ਜ਼ੀਜ਼ (ਪ੍ਰਤਿਸ੍ਟਾ ਵਾਲਾ), ੨. ਅ਼ਜੀਮ (ਬਹੁਤ ਵਡਾ), ੩. ਅ਼ਦਲ (ਨ੍ਯਾਯ ਕਰਤਾ), ੪. ਅ਼ਫ਼ੂੱਵ (ਮੁਆ਼ਫ਼ ਕਰਨ ਵਾਲਾ), ੫. ਅ਼ਲੀ (ਵਡਾ), ੬. ਅ਼ਲੀਮ (ਪੂਰਣ ਗ੍ਯਾਤਾ), ੭. ਅੱਵਲ (ਪਹਿਲਾ), ੮. ਆਖ਼ਿਰ (ਪਿਛਲਾ), ੯. ਸ਼ਹੀਦ (ਗਵਾਹ- ਸਾਕ੍ਸ਼ੀ), ੧੦. ਸ਼ਕੂਰ (ਕ਼ਦਰਦਾਨ), ੧੧. ਸੱਤਾਰ (ਪੜਦਾ ਢਕਣ ਵਾਲਾ), ੧੨. ਸਬੂਰ (ਸਬਰ ਵਾਲਾ), ੧੩. ਸਮਦ (ਬੇਪਰਵਾਹ), ੧੪. ਸਮੀਅ਼ (ਬਹੁਤ ਸੁਣਨ ਵਾਲਾ), ੧੫. ਸਲਾਮ (ਸਲਾਮਤ), ੧੬. ਹ਼ਸੀਬ (ਹ਼ਿਸਾਬ ਕਰਨ ਵਾਲਾ), ੧੭. ਹ਼ਕ਼ਮ (ਫ਼ੈਸਲਾ ਕਰਨ ਵਾਲਾ), ੧੮. ਹ਼ਕੀਮ (ਹ਼ਿਕਮਤੀ), ੧੯. ਹ਼ੱਕ਼ (ਸਤ੍ਯਰੂਪ), ੨੦. ਹ਼ਮੀਦ (ਸਲਾਹਿਆ ਹੋਇਆ), ੨੧. ਹ਼ੱਯ (ਜੀਵਨ ਰੂਪ), ੨੨ ਹ਼ਲੀਮ (ਬੁਰਦਬਾਰ- ਸਹਨਸ਼ੀਲ), ੨੩ ਹ਼ਾਫ਼ਿਜ (ਰਕ੍ਸ਼੍‍ਕ), ੨੪ ਕ਼ਹਾਰ (ਕ਼ਹਿਰ ਕਰਨ ਵਾਲਾ), ੨੫ ਕਬੀਰ (ਬਹੁਤ ਵਡਾ), ੨੬ ਕਰੀਮ (ਦਾਨ ਕਰਤਾ), ੨੭ ਕ਼ਵੀਯ (ਪ੍ਰਬਲ), ੨੮ ਕ਼ਾਦਿਰ (ਕ਼ੁਦਰਤ ਵਾਲਾ), ੨੯ ਕ਼ਾਬਿਜ (ਰੋਕਣ ਵਾਲਾ), ੩੦ ਕ਼ੁੱਦੂਸ (ਪਵਿਤ੍ਰ), ੩੧ ਕ਼ੈਯੁੱਮ (ਕ਼ਾਯਮ ਕਰਨ ਵਾਲਾ), ੩੨ ਖ਼ਬੀਰ (ਖ਼ਬਰਦਾਰ), ੩੩ ਖ਼ਾਫ਼ਿਜ (ਦਰਜੇ ਤੋਂ ਡੇਗਣ ਵਾਲਾ), ੩੪ ਖ਼ਾਲਿਕ਼ (ਕਰਤਾਰ), ੩੫ ਗ਼ਨੀ (ਬੇਪਰਵਾ), ੩੬ ਗ਼ਫੂਰ (ਖਿਮਾਪਨ ਕਰਤਾ), ੩੭ ਗ਼ੱਫ਼ਾਰ (ਬਖ਼ਸ਼ਣ ਵਾਲਾ), ੩੮ ਜੱਬਾਰ (ਪ੍ਰਬਲ), ੩੯ ਜਲੀਲ (ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਰੂਪ), ੪੦ ਜਾਹਿਰ (ਪ੍ਰਗਟ), ੪੧ ਜਾਮਿਅ਼ (ਜਮਾਂ ਕਰਨ ਵਾਲਾ), ੪੨ ਜਾਰ (ਨੁਕਸਾਨ ਪੈਦਾ ਕਰਨ ਵਾਲਾ), ੪੩ ਜੁਲ ਜਲਾਲੇ ਵਲ ਇਕਰਾਮ (ਬਜ਼ੁਰਗੀ ਅਤੇ ਮਹਿਮਾ ਵਾਲਾ), ੪੪ ਤੱਵਾਬ (ਤੋਬਾ ਕ਼ਬੂਲ ਕਰਨ ਵਾਲਾ), ੪੫ ਨਾਫ਼ਿਅ (ਨਫ਼ਾ ਦੇਣ ਵਾਲਾ), ੪੬ ਨੂਰ (ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਕ), ੪੭ ਫ਼ੱਤਾਹ਼ (ਖੋਲ੍ਹਣ ਵਾਲਾ), ੪੮ ਬਸੀਰ (ਬਹੁਤ ਵੇਖਣ ਵਾਲਾ), ੪੯ ਬਦੀਅ਼ (ਨਵੀਂ ਰਚਨਾ ਕਰਨ ਵਾਲਾ) ੫੦ ਬੱਰ (ਨੇਕੀ ਕਰਨ ਵਾਲਾ), ੫੧ ਬਾਇ਼ਸ (ਮੁਰਦਿਆਂ ਨੂੰ ਪ੍ਰਾਣ ਦੇਣ ਵਾਲਾ), ੫੨ ਬਾਸਿਤ਼ (ਬਹੁਤ ਦੇਣ ਵਾਲਾ), ੫੩ ਬਾਕ਼ੀ (ਸਭ ਤੋਂ ਸ਼ੇਸ), ੫੪ ਬਾਤ਼ਿਨ (ਗੁਪਤ), ੫੫ ਬਾਰੀ (ਪੈਦਾ ਕਰਨ ਵਾਲਾ), ੫੬ ਮਜੀਦ (ਬਜ਼ੁਰਗੀ ਵਾਲਾ), ੫੭ ਮਤੀਨ (ਤਕੜਾ- ਦ੍ਰਿੜ੍ਹ), ੫੮ ਮਲਿਕ (ਬਾਦਸ਼ਾਹ), ੫੯ ਮਾਜਿਦ (ਬਜ਼ੁਰਗੀ ਵਾਲਾ), ੬੦ ਮਾਨਿਅ਼ (ਮਨਅ਼ ਕਰਨ ਵਾਲਾ- ਵਰਜਣ ਵਾਲਾ), ੬੧ ਮਾਲਿਕੁਲਮੁਲਕ (ਦੇਸ਼ਪਤਿ), ੬੨ ਮੁਅੱਖ਼ਿਰ (ਪਿੱਛੇ ਹਟਾਉਣ ਵਾਲਾ), ੬੩ ਮੁਅ਼ਤ਼ੀ (ਅ਼ਤ਼ਾ ਕਰਨ ਵਾਲਾ- ਦਾਨੀ), ੬੪ ਮੁਇ਼ੱਜ਼ (ਇ਼ੱਜ਼ਤ ਦੇਣ ਵਾਲਾ), ੬੫ ਮੁਈ਼ਦ (ਫੇਰ ਰਚਣ ਵਾਲਾ), ੬੬ ਮੁਸੁੱਵਿਰ (ਸੂਰਤਾਂ ਰਚਣ ਵਾਲਾ), ੬੭ ਮੁਹ਼ਈ (ਜ਼ਿੰਦਾ ਕਰਨ ਵਾਲਾ- ਪ੍ਰਾਣ ਦਾਤਾ), ੬੮ ਮੁਹ਼ਸੀ (ਘੇਰਨ ਵਾਲਾ), ੬੯ ਮੁਹੈਮਿਨ (ਨਿਗਹਬਾਨ- ਦ੍ਰਸ੍ਟਾ), ੭੦ ਮੁਕ਼ਸਿਤ਼ (ਮੁਨਿਸਫ਼), ੭੧ ਮੁਕ਼ਤਦਿਰ (ਇਖ਼ਤਯਾਰ ਵਾਲਾ), ੭੨ ਮੁਕ਼ੱਦਿਮ (ਅੱਗੇ ਕਰਨ ਵਾਲਾ), ੭੩ ਮੁਕ਼ੀਤ (ਰੋਜ਼ੀ ਦੇਣ ਵਾਲਾ), ੭੪ ਮੁਗ਼ਨੀ (ਬੇਪਰਵਾ ਕਰਨ ਵਾਲਾ), ੭੫ ਮੁਜਿਲ (ਜਿੱਲਤ- ਖ਼ੁਆਰੀ- ਦੇਣ ਵਾਲਾ), ੭੬ ਮੁਜੀਬ (ਪਾਰਥਨਾ- ਅਰਦਾਸ- ਕ਼ਬੂਲ ਕਰਨ ਵਾਲਾ), ੭੭ ਮੁਤਆ਼ਲੀ (ਉੱਚਾ- ਮਹਾਨ), ੭੮ ਮੁਤਕੱਬਿਰ (ਵਡਿਆਈ ਵਾਲਾ), ੭੯ ਮੁੰਤਕ਼ਿਮ (ਕਰਮ ਅਨੁਸਾਰ ਸਜ਼ਾ ਦੇਣ ਵਾਲਾ) ੮੦ ਮੁਨਇ਼ਮ (ਨਿਅ਼ਮਤ ਦੇਣ ਵਾਲਾ), ੮੧ ਮੁਬਦੀ (ਆਰੰਭ ਕਰਨ ਵਾਲਾ), ੮੨ ਮੁਮੀਤ (ਮਾਰਨ ਵਾਲਾ), ੮੩ ਮੋਮਿਨ (ਅਮਨ ਦੇਣ ਵਾਲਾ), ੮੪ ਰਊਫ਼ (ਮਿਹਰਬਾਨ), ੮੫ ਰਸ਼ੀਦ (ਸਿੱਧਾ ਰਾਹ ਦਿਖਾਉਣ ਵਾਲਾ), ੮੬ ਰਹ਼ਮਾਨ (ਕ੍ਰਿਪਾਲੁ), ੮੭ ਰਹ਼ੀਮ (ਦਯਾਲੁ) ੮੮ ਰਕ਼ੀਬ (ਨਿਗਹਬਾਨੀ ਕਰਨ ਵਾਲਾ), ੮੯ ਰੱਜ਼ਾਕ਼ (ਰਿਜ਼ਕ- ਰੋਜ਼ੀ- ਦੇਣ ਵਾਲਾ), ੯੦ ਰਾਫ਼ਿਅ਼ (ਵਡਾ ਦਰਜਾ ਕਰਨ ਵਾਲਾ), ੯੧ ਲਤ਼ੀਫ਼ (ਸੂਕ੍ਸ਼੍‍ਮ ਦ੍ਰਸ੍ਟਾ), ੯੨ ਵੱਹਾਬ (ਦਾਤਾ), ੯੩ ਵਕੀਲ (ਕਾਰਸਾਜ਼), ੯੪ ਵਦੂਦ (ਮੁਹ਼ੱਬਤ ਕਰਨ ਵਾਲਾ), ੯੫ ਵਲੀ (ਮਾਲਿਕ), ੯੬ ਵਾਸਿਅ਼ (ਖੁਲ੍ਹ ਦੇਣ ਵਾਲਾ), ੯੭ ਵਾਹ਼ਿਦ (ਇਕੱਲਾ- ਅਦੁਤੀ), ੯੮ ਵਾਜਿਦ (ਸਭ ਕੁਝ ਰੱਖਣ ਵਾਲਾ), ੯੯ ਵਾਰਿਸ (ਸਰਵਨਾਸ਼ ਹੋਣ ਪਿੱਛੋਂ, ਬਾਕ਼ੀ ਰਹਿਣ ਵਾਲਾ), ੧੦੦ ਵਾਲੀ (ਮਾਲਿਕ- ਸ੍ਵਾਮੀ).:-:%ਹ਼ਜ਼ਰਤ ਮੁਹ਼ੰਮਦ ਨੇ ਤਸਬੀ ਕਦੇ ਨਹੀਂ ਵਰਤੀ, ਮੁਸਲਮਾਨਾਂ ਵਿੱਚ ਇਸ ਦਾ ਪ੍ਰਚਾਰ ਬੌਧਮਤ ਦੇ ਫਕੀਰਾਂ ਨੂੰ ਦੇਖਕੇ ਹੋਇਆ ਹੈ, ਵਹਾਬੀ ਮੁਸਲਮਾਨ ਹੁਣ ਭੀ ਤਸਬੀ ਨਹੀਂ ਰਖਦੇ, ਉਹ ਉਂਗਲੀਆਂ ਉੱਪਰ ਖ਼ੁਦਾ ਦੇ ਨਾਮ ਗਿਣ ਲੈਂਦੇ ਹਨ, "ਫੇਰੇ ਤਸਬੀ ਕਰੇ ਖੁਦਾਇ," (ਵਾਰ ਰਾਮ ੧. ਮਃ ੧) "ਤਸਬੀ ਯਾਦ ਕਰਹੁ ਦਸ ਮਰਦਨ." (ਮਾਰੂ ਸੋਲਹੇ ਮਃ ੫) ਦੇਖੋ, ਜਪਮਾਲਾ


अ़. [تسبی] तसबीह़. इस दा मूल सबह़ अथवा सुबह़ान है. पवित्ररूप (करतार) नूं सिमरण दी क्रिया। २. इमाम (मेरु) नूं छॱडके सौ मणके दी माला. ख़ुदा दा जाती नाम "अॱला" अते सिफ़ाती सौ नामां दे जप करन लई बणाई होई सिमरनी¹ अॱला नाम तों भिंन सौ नाम² इह हन:-#अ़ज़ीज़ (प्रतिस्टा वाला), २. अ़जीम (बहुत वडा), ३. अ़दल (न्याय करता), ४. अ़फ़ूॱव (मुआ़फ़ करन वाला), ५. अ़ली (वडा), ६. अ़लीम (पूरण ग्याता), ७. अॱवल (पहिला), ८. आख़िर (पिछला), ९. शहीद (गवाह- साक्शी), १०. शकूर (क़दरदान), ११. सॱतार (पड़दा ढकण वाला), १२. सबूर (सबर वाला), १३. समद (बेपरवाह), १४. समीअ़ (बहुत सुणन वाला), १५. सलाम (सलामत), १६. ह़सीब (ह़िसाब करन वाला), १७.ह़क़म (फ़ैसला करन वाला), १८. ह़कीम (ह़िकमती), १९. ह़ॱक़ (सत्यरूप), २०. ह़मीद (सलाहिआ होइआ), २१. ह़ॱय (जीवन रूप), २२ ह़लीम (बुरदबार- सहनशील), २३ ह़ाफ़िज (रक्श्‍क), २४ क़हार (क़हिर करन वाला), २५ कबीर (बहुत वडा), २६ करीम (दान करता), २७ क़वीय (प्रबल), २८ क़ादिर (क़ुदरत वाला), २९ क़ाबिज (रोकण वाला), ३० क़ुॱदूस (पवित्र), ३१ क़ैयुॱम (क़ायम करन वाला), ३२ ख़बीर (ख़बरदार), ३३ ख़ाफ़िज (दरजे तों डेगण वाला), ३४ ख़ालिक़ (करतार), ३५ ग़नी (बेपरवा), ३६ ग़फूर (खिमापन करता), ३७ ग़ॱफ़ार (बख़शण वाला), ३८ जॱबार (प्रबल), ३९ जलील (प्रकाशरूप), ४० जाहिर (प्रगट), ४१ जामिअ़ (जमां करन वाला), ४२ जार (नुकसान पैदा करन वाला), ४३ जुल जलाले वल इकराम (बज़ुरगी अते महिमा वाला), ४४ तॱवाब (तोबा क़बूल करन वाला), ४५ नाफ़िअ (नफ़ा देण वाला), ४६ नूर (प्रकाशक), ४७ फ़ॱताह़ (खोल्हण वाला), ४८ बसीर (बहुत वेखण वाला), ४९ बदीअ़ (नवीं रचना करन वाला) ५० बॱर (नेकी करन वाला), ५१ बाइ़स (मुरदिआं नूं प्राण देण वाला), ५२ बासित़ (बहुत देण वाला), ५३ बाक़ी (सभ तों शेस), ५४ बात़िन (गुपत), ५५ बारी (पैदा करन वाला), ५६ मजीद (बज़ुरगी वाला), ५७ मतीन (तकड़ा- द्रिड़्ह), ५८ मलिक(बादशाह), ५९ माजिद (बज़ुरगी वाला), ६० मानिअ़ (मनअ़ करन वाला- वरजण वाला), ६१ मालिकुलमुलक (देशपति), ६२ मुअॱख़िर (पिॱछे हटाउण वाला), ६३ मुअ़त़ी (अ़त़ा करन वाला- दानी), ६४ मुइ़ॱज़ (इ़ॱज़त देण वाला), ६५ मुई़द (फेर रचण वाला), ६६ मुसुॱविर (सूरतां रचण वाला), ६७ मुह़ई (ज़िंदा करन वाला- प्राण दाता), ६८ मुह़सी (घेरन वाला), ६९ मुहैमिन (निगहबान- द्रस्टा), ७० मुक़सित़ (मुनिसफ़), ७१ मुक़तदिर (इख़तयार वाला), ७२ मुक़ॱदिम (अॱगे करन वाला), ७३ मुक़ीत (रोज़ी देण वाला), ७४ मुग़नी (बेपरवा करन वाला), ७५ मुजिल (जिॱलत- ख़ुआरी- देण वाला), ७६ मुजीब (पारथना- अरदास- क़बूल करन वाला), ७७ मुतआ़ली (उॱचा- महान), ७८ मुतकॱबिर (वडिआई वाला), ७९ मुंतक़िम (करम अनुसार सज़ा देण वाला) ८० मुनइ़म (निअ़मत देण वाला), ८१ मुबदी (आरंभ करन वाला), ८२ मुमीत (मारन वाला), ८३ मोमिन (अमन देण वाला), ८४ रऊफ़ (मिहरबान), ८५ रशीद (सिॱधा राह दिखाउण वाला), ८६ रह़मान (क्रिपालु), ८७ रह़ीम (दयालु) ८८ रक़ीब (निगहबानी करन वाला), ८९ रॱज़ाक़ (रिज़क- रोज़ी- देण वाला), ९० राफ़िअ़ (वडा दरजा करन वाला), ९१ लत़ीफ़ (सूक्श्‍म द्रस्टा), ९२ वॱहाब (दाता), ९३ वकील (कारसाज़), ९४ वदूद (मुह़ॱबत करनवाला), ९५ वली (मालिक), ९६ वासिअ़ (खुल्ह देण वाला), ९७ वाह़िद (इकॱला- अदुती), ९८ वाजिद (सभ कुझ रॱखण वाला), ९९ वारिस (सरवनाश होण पिॱछों, बाक़ी रहिण वाला), १०० वाली (मालिक- स्वामी).:-:%ह़ज़रत मुह़ंमद ने तसबी कदे नहीं वरती, मुसलमानां विॱच इस दा प्रचार बौधमत दे फकीरां नूं देखके होइआ है, वहाबी मुसलमान हुण भी तसबी नहीं रखदे, उह उंगलीआं उॱपर ख़ुदा दे नाम गिण लैंदे हन, "फेरे तसबी करे खुदाइ," (वार राम १. मः १) "तसबी याद करहु दस मरदन." (मारू सोलहे मः ५) देखो, जपमाला