ਕਾਨ੍ਹਾ

kānhāकान्हा

कृष्ण ਕ੍ਰਿਸ੍ਨ. ਕਾਨ੍ਹ। ੨. ਲਹੌਰ ਦਾ ਇੱਕ ਪ੍ਰਸਿੱਧ ਭਗਤ. ਜਦ ਸ਼੍ਰੀ ਗੁਰੂ ਅਰਜਨ ਦੇਵ ਸ਼੍ਰੀ ਗੁਰੂ ਗ੍ਰੰਥ ਸਾਹਿਬ ਲਿਖਵਾ ਰਹੇ ਸਨ, ਤਦ ਕਾਨ੍ਹਾ, ਸ਼ਾਹਹੁਸੈਨ, ਛੱਜੂ ਅਤੇ ਪੀਲੋ ਇਹ ਚਾਰੇ ਭਗਤ ਆਪਣੀ ਬਾਣੀ ਲਿਖਵਾਉਣ ਲਈ ਅਮ੍ਰਿਤਸਰ ਜੀ ਪਹੁੰਚੇ ਅਤੇ ਬਾਣੀ ਦਰਜ ਕਰਨ ਲਈ ਪ੍ਰਾਰਥਨਾ ਕੀਤੀ. ਗੁਰੂ ਸਾਹਿਬ ਨੇ ਫ਼ਰਮਾਇਆ ਕਿ ਤੁਸੀਂ ਆਪਣੀ ਰਚਨਾ ਸੁਣਾਓ. ਇਸ ਪੁਰ ਕਾਨ੍ਹ ਭਗਤ ਬੋਲਿਆ-#"ਓਹੀ ਰੇ ਮੈ ਓਹੀ ਰੇ,#ਜਾਂਕਉ ਬੇਦ ਪੁਰਾਨਾ ਗਾਵੈਂ#ਖੋਜਤ ਖੋਜ ਨ ਕੋਈ ਰੇ,#ਜਾਂਕੋ ਨਾਰਦ ਸਾਰਦ ਸੇਵੈਂ,#ਸੇਵੈਂ ਦੇਵੀ ਦੇਵਾ ਰੇ,#ਬ੍ਰਹਮਾ ਵਿਸਨੁ ਮਹੇਸ ਅਰਾਧੈਂ#ਕਰਦੇ ਜਾਂਕੀ ਸੇਵਾ ਰੇ,#ਕਹਿ ਕਾਨ੍ਹਾ ਮਮ ਅਸ ਸਰੂਪ#ਅਪਰੰਪਰ ਅਲਖ ਅਭੇਵਾ ਰੇ."#ਪੀਲੋ ਭਗਤ ਨੇ ਕਹਿਆ-#"ਅਸਾਂ ਨਾਲੋਂ ਸੇ ਭਲੇ ਜੋ ਜਮਦਿਆਂ ਹੀ ਮੁਏ,#ਚਿੱਕੜ ਪਾਂਵ ਨ ਡੋਬਿਆ ਨਾ ਆਲੂਦ ਭਏ."#ਛੱਜੂ ਨੇ ਉਚਾਰਿਆ-#"ਕਾਗਦ ਸੰਦੀ ਪੁੱਤਲੀ ਤਊ ਨ ਤ੍ਰਿਯਾ ਨਿਹਾਰ,#ਯੌਂਹੀ ਮਾਰ ਲਿਜਾਵਸੀ ਜਥਾ ਬਲੋਚਨ ਧਾਰ."#ਸ਼ਾਹ ਹੁਸੈਨ ਨੇ ਕਹਿਆ-#"ਸੱਜਣਾ! ਬੋਲਣ ਦੀ ਜਾਇ ਨਾਹੀਂ,#ਅੰਦਰ ਬਾਹਰ ਇੱਕਾ ਸਾਂਈਂ, ਕਿਸ ਨੂੰ ਆਖ ਸੁਣਾਈਂ,#ਇੱਕੋ ਦਿਲਬਰ ਸਭ ਘਟਿ ਰਵਿਆ ਦੂਜਾ ਨਹੀ ਕਦਾਈਂ#ਕਹੈ ਹੁਸੈਨ ਫਕੀਰ ਨਿਮਾਣਾ ਸਤਿਗੁਰੁ ਤੋਂ ਬਲਿ ਜਾਈਂ."#ਸ਼੍ਰੀ ਗੁਰੂ ਅਰਜਨ ਦੇਵ ਨੇ ਗੁਰਸਿੱਧਾਂਤ ਅਨੁਕੂਲ ਵਾਕ ਨਾ ਦੇਖਕੇ ਬਾਣੀ ਦਰਜ ਨਹੀਂ ਕੀਤੀ. ਕਾਨ੍ਹੇ ਭਗਤ ਨੇ ਕ੍ਰੋਧ ਕਰਕੇ ਗੁਰੂ ਸਾਹਿਬ ਨੂੰ ਸ੍ਰਾਪ ਦਿੱਤਾ ਕਿ ਆਪ ਵੈਰੀਆਂ ਦੇ ਹੱਥ ਪੈ ਕੇ ਕਸ੍ਟ ਸਹਾਰਕੇ ਸ਼ਰੀਰ ਤ੍ਯਾਗੋਂਗੇ. ਨਿਰਾਸ ਹੋ ਕੇ ਚਾਰੇ ਲਹੌਰ ਨੂੰ ਵਾਪਿਸ ਆਏ. ਕਾਨ੍ਹਾ ਰਸਤੇ ਵਿੱਚ ਘੁੜਬਹਿਲ ਤੋਂ ਡਿੱਗਕੇ ਮਰ ਗਿਆ.

कृष्ण क्रिस्न. कान्ह। २. लहौर दा इॱक प्रसिॱध भगत. जद श्री गुरू अरजन देव श्री गुरू ग्रंथ साहिब लिखवा रहे सन, तद कान्हा, शाहहुसैन, छॱजू अते पीलो इह चारे भगत आपणी बाणी लिखवाउण लई अम्रितसर जी पहुंचे अते बाणी दरज करन लई प्रारथना कीती. गुरू साहिब ने फ़रमाइआ कि तुसीं आपणी रचना सुणाओ. इस पुर कान्ह भगत बोलिआ-#"ओही रे मै ओही रे,#जांकउ बेद पुराना गावैं#खोजत खोज नकोई रे,#जांको नारद सारद सेवैं,#सेवैं देवी देवा रे,#ब्रहमा विसनु महेस अराधैं#करदे जांकी सेवा रे,#कहि कान्हा मम अस सरूप#अपरंपर अलख अभेवा रे."#पीलो भगत ने कहिआ-#"असां नालों से भले जो जमदिआं ही मुए,#चिॱकड़ पांव न डोबिआ ना आलूद भए."#छॱजू ने उचारिआ-#"कागद संदी पुॱतली तऊ न त्रिया निहार,#यौंही मार लिजावसी जथा बलोचन धार."#शाह हुसैन ने कहिआ-#"सॱजणा! बोलण दी जाइ नाहीं,#अंदर बाहर इॱका सांईं, किस नूं आख सुणाईं,#इॱको दिलबर सभ घटि रविआ दूजा नही कदाईं#कहै हुसैन फकीर निमाणा सतिगुरु तों बलि जाईं."#श्री गुरू अरजन देव ने गुरसिॱधांत अनुकूल वाक ना देखके बाणी दरज नहीं कीती. कान्हे भगत ने क्रोध करके गुरू साहिब नूं स्राप दिॱता कि आप वैरीआं दे हॱथ पै के कस्ट सहारके शरीर त्यागोंगे. निरास हो के चारे लहौर नूं वापिस आए. कान्हा रसते विॱच घुड़बहिल तों डिॱगके मर गिआ.

You Might Interested In: