ਖ਼ੁਸਰੋ

khusaroख़ुसरो

[خُسرو] ਬਾਦਸ਼ਾਹ. ਮਹਾਰਾਜਾ. ਵਿਦ੍ਵਾਨਾਂ ਨੇ ਇਸ ਦਾ ਮੂਲ ਖ਼ੁਸ਼ਰੂ ਮੰਨਿਆ ਹੈ। ਖ਼ੁਸਰੋ ਸੁਲਤ਼ਾਨ. ਰਾਜਾ ਭਗਵਾਨਦਾਸ ਦੀ ਪੁਤ੍ਰੀ (ਸ਼ਾਹ ਬੇਗਮ) ਦੇ ਉਦਰ ਤੋਂ ਬਾਦਸ਼ਾਹ ਜਹਾਂਗੀਰ ਦਾ ਵਡਾ ਪੁਤ੍ਰ, ਜੋ ਸਨ ੧੫੮੭ ਵਿੱਚ ਲਹੌਰ ਪੈਦਾ ਹੋਇਆ. ਇਹ ਪਿਤਾ ਤੋਂ ਬਾਗੀ ਹੋ ਕੇ ਲਹੌਰ ਤੇ ਕ਼ਬਜਾ ਕਰਨ ਆਇਆ ਸੀ, ਪਰ ਸੂਬੇ ਨੇ ਅੰਦਰ ਵੜਨ ਵੀ ਨਾ ਦਿੱਤਾ. ਖੁਸਰੋ ਚਨਾਬ ਤੇ ਫੜਿਆ ਗਿਆ. ਜਹਾਂਗੀਰ ਨੇ ਇਸ ਦੇ ਸਾਥੀਆਂ ਨੂੰ ਪ੍ਰਾਣਦੰਡ ਦਿੱਤਾ ਅਤੇ ਖੁਸਰੋ ਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਸਿਲਵਾ ਦਿੱਤੀਆਂ. ਇਹ ਚਿਰ ਤੀਕ ਕੈਦ ਰਹਿਕੇ ਸਨ ੧੬੨੨ ਵਿੱਚ ਮੋਇਆ. ਚੰਦੂ ਨੇ ਚੁਗਲੀ ਕਰਕੇ ਕਿ ਗੁਰੂ ਅਰਜਨ ਸਾਹਿਬ ਨੇ ਖ਼ੁਸਰੋ ਦੀ ਸਹਾਇਤਾ ਕੀਤੀ ਹੈ, ਜਹਾਂਗੀਰ ਨੂੰ ਨਾਰਾਜ ਕਰਵਾ ਦਿੱਤਾ ਸੀ.

[خُسرو] बादशाह. महाराजा. विद्वानां ने इस दा मूल ख़ुशरू मंनिआ है। ख़ुसरो सुलत़ान. राजा भगवानदास दी पुत्री (शाह बेगम) दे उदर तों बादशाह जहांगीर दा वडा पुत्र, जो सन १५८७ विॱच लहौर पैदा होइआ. इह पिता तों बागी हो के लहौर ते क़बजा करन आइआ सी, पर सूबे ने अंदर वड़न वी ना दिॱता. खुसरो चनाब ते फड़िआ गिआ. जहांगीर ने इस दे साथीआं नूं प्राणदंड दिॱता अते खुसरो दीआं अॱखां सिलवा दिॱतीआं. इह चिर तीक कैद रहिके सन १६२२ विॱच मोइआ. चंदू ने चुगली करके कि गुरू अरजन साहिब ने ख़ुसरो दी सहाइता कीती है, जहांगीर नूं नाराज करवा दिॱता सी.

You Might Interested In: