ਬਹਰਾ

baharāबहरा


ਸੰ. ਬਧਿਰ. ਵਿ- ਬੋਲਾ. ਜਿਸ ਨੂੰ ਕੰਨਾਂ ਤੋਂ ਸੁਣਾਈ ਨਾ ਦੇਵੇ. "ਸਾਂਈ ਨ ਬਹਰਾ ਹੋਇ." (ਸ. ਕਬੀਰ ) "ਬਹਰੇ ਕਰਨ ਅਕਲ ਭਈ ਹੋਛੀ." (ਭੈਰ ਮਃ ੧) ੨. ਦੇਖੋ, ਬਹਿਰਾ.


सं. बधिर. वि- बोला. जिस नूं कंनां तों सुणाई ना देवे. "सांई न बहरा होइ." (स. कबीर ) "बहरे करन अकल भई होछी." (भैर मः १) २. देखो, बहिरा.