ਕਬੂਲ

kabūlaकबूल


ਅ਼. [قبوُل] ਕ਼ਬੂਲ. ਸੰਗ੍ਯਾ- ਸ੍ਵੀਕਾਰ. ਮਨਜੂਰ. "ਬਿਨ ਭਗਤਿ ਕੋ ਨ ਕਬੂਲ." (ਅਕਾਲ) ੨. ਘੋੜੇ ਦੀ ਜ਼ੀਨ ਨਾਲ ਬੱਧਾ ਥੈਲਾ ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਸਵਾਰ ਜਰੂਰੀ ਵਸਤੁ ਰਖਦਾ ਹੈ.


अ़. [قبوُل] क़बूल. संग्या- स्वीकार. मनजूर. "बिन भगति को न कबूल." (अकाल) २. घोड़े दी ज़ीन नाल बॱधा थैला जिस विॱच सवार जरूरी वसतु रखदा है.