ਕਹਾਰ

kahāraकहार


ਸੰਗ੍ਯਾ- ਕੰ (ਜਲ) ਨੂੰ ਹਾਰ (ਢੋਣ) ਵਾਲਾ. ਸੱਕ਼ਾ। ੨. ਡੋਲੀ ਪਾਲਕੀ ਆਦਿ ਨੂੰ ਕੰਨ੍ਹੇ ਤੇ ਰੱਖਕੇ ਲੈ ਜਾਣ ਵਾਲਾ। ੩. ਅ਼. [قہار] ਕ਼ਹਾਰ. ਕਰਤਾਰ. ਵਾਹਗੁਰੂ. ਨੀਚਾਂ (ਪਾਮਰਾਂ) ਤੇ ਕ਼ਹਰ ਕਰਨ ਵਾਲਾ. "ਸਿਫਤ ਕਹਾਰ ਸਤਾਰ ਹੈ." (ਗੁਪ੍ਰਸੂ)


संग्या- कं (जल) नूं हार (ढोण) वाला. सॱक़ा। २. डोली पालकी आदि नूं कंन्हे ते रॱखके लै जाण वाला। ३. अ़. [قہار] क़हार. करतार. वाहगुरू. नीचां (पामरां) ते क़हर करन वाला. "सिफत कहार सतार है." (गुप्रसू)