ਮੂਕਾ

mūkāमूका


ਸੰਗ੍ਯਾ- ਮੁੱਕਾ. ਮੁਸ੍ਟਿ. ਘਸੁੰਨ। ੨. ਸਿਰ ਪੁਰ ਲੀਤਾ ਧੁੱਪ ਸਰਦੀ ਤੋਂ ਬਚਾਉਣ ਵਾਲਾ ਤੌਲੀਏ ਦੀ ਸ਼ਕਲ ਦਾ ਵਸਤ੍ਰ। ੩. ਵਿ- ਮੁੱਕਿਆ. ਘਟਿਆ. ਖ਼ਤਮ ਹੋਇਆ. "ਛੋਡਿਆਜਾਇ ਨ ਮੂਕਾ." (ਸੋਰ ਕਬੀਰ)


संग्या- मुॱका. मुस्टि. घसुंन। २. सिर पुर लीता धुॱप सरदी तों बचाउण वाला तौलीए दी शकल दा वसत्र। ३. वि- मुॱकिआ. घटिआ. ख़तम होइआ. "छोडिआजाइ न मूका." (सोर कबीर)