ਕੰਧੀ

kandhhīकंधी


ਸਿੰਧੀ. ਸੰਗ੍ਯਾ- ਕੰ (ਪਾਣੀ) ਦੀ ਅਵਧਿ (ਹੱਦ) ਕਰਨ ਵਾਲਾ. ਕੰ (ਪਾਣੀ) ਨੂੰ ਧਾਰਨ ਵਾਲਾ ਨਦੀ ਦਾ ਕੰਢਾ. ਤਟ. ਕਿਨਾਰਾ. "ਕੰਧੀ ਉਤੈ ਰੁਖੜਾ." (ਸ. ਫਰੀਦ) "ਅੰਧੇ! ਤੁ ਬੈਠਾ ਕੰਧੀ ਪਾਹਿ, (ਸ਼੍ਰੀ ਮਃ ੫) "ਤਿਖ ਮੁਈਆ ਕੰਧੀ ਪਾਸਿ." (ਮਾਰੂ ਮਃ ੪) ਨਦੀ ਦੇ ਕਿਨਾਰੇ ਪਾਸ ਹੋਣ ਪੁਰ ਭੀ ਤ੍ਰਿਖਾ ਨਾਲ ਮੁਈਆ। ੨. ਵਿ- ਕਿਨਾਰੇ ਉੱਪਰ ਇਸਥਿਤ. ਕਿਨਾਰੇ ਖੜਾ.


सिंधी. संग्या- कं (पाणी) दी अवधि (हॱद) करन वाला. कं (पाणी) नूं धारन वाला नदी दा कंढा. तट. किनारा. "कंधी उतै रुखड़ा." (स. फरीद) "अंधे! तु बैठा कंधी पाहि, (श्री मः ५) "तिख मुईआ कंधी पासि." (मारू मः ४) नदी दे किनारे पास होण पुर भी त्रिखा नाल मुईआ। २. वि- किनारे उॱपर इसथित. किनारे खड़ा.