ਕਾਇਤ, ਕਾਇਤੁ

kāita, kāituकाइत, काइतु


ਸੰ. ਕਸ੍‍ਮੈਹਿਤ. ਕ੍ਰਿ. ਵਿ- ਕਿਸ ਵਾਸਤੇ. ਕਾਹੇ ਤੇ. ਕਿਸ ਲਈ. "ਅਗੋਦੇ ਜੇ ਚੇਤੀਐ ਤਾਂ ਕਾਇਤੁ ਮਿਲੈ ਸਜਾਇ?" (ਆਸਾ ਅਃ ਮਃ ੧)


सं. कस्‍मैहित. क्रि. वि- किस वासते. काहे ते. किस लई. "अगोदे जे चेतीऐ तांकाइतु मिलै सजाइ?" (आसा अः मः १)